Happy New Year

Het heeft even geduurd maar daar ben ik dan weer met een update van mijn belevenissen in het nog altijd bijzondere China .

Het laatste wat ik heb verteld was geloof ik dat het chinees nieuwjaar zou worden en dat we een weekje vrij zouden zijn. Die week is inmiddels bijna om en "het jaar van de hond" is inderdaad explosief beëindigd en de eerste week van "het jaar van het varken" hebben Gideon en ik goed besteed door af te reizen naar Beijing.

Om bij de Jaarwisseling te beginnen. Ik had heel grootse fantasieën over het uitvoerig vieren door de chinezen. Ik dacht dat de hemel volledig verlicht zou zijn door vuurwerkbloemen en dat je elkaar door de knallen niet meer zou kunnen verstaan. Overal mensen op straat en een groot festijn. Kortom oud en nieuw zoals in Nederland maar dan heel veel grootser.

De dagen voor de jaarwisseling was er heel veel vuurwerk te koop, overal versieringen en iedereen was in de nieuwjaarsstemming. Het leek erop dat mijn fantasieën niet ver van de werkelijkheid af zouden staan! Na veel navragen over de beste plek het feest goed mee te maken, kwamen we uiteindelijk uit in de wijk "xintiandi", de westers georiënteerde "Bar-street" in het centrum. Hier zouden de meeste westerse mensen wel zijn en zou de sfeer het best te proeven zijn.
Om niet veel te missen van het hele gebeuren zijn we al vroeg de hort op gegaan om te kijken wat er allemaal op straat gebeurde. Al heel vroeg werd er overal vuurwerk afgestoken, veel zwaarder allemaal dan in Nederland (maar dat wisten we eigenlijk al).
Wat heel bizar was om te zien was de locatie waar men de grote sierpotten afstak. Je moet je voorstellen dat de wolkenkrabbers hier grotendeels ook flats zijn, waar de middenklasse van Sjanghai woont. Die flats staan vaak in een groep om een centraal pleintje heen.
Midden op dat plein zetten ze de, vaak best heftige, potten (in Nederland zouden ze aardig wat respect afdwingen bij de buren) neer en steken ze af.
Nu is dit allemaal niet zo gek want het zijn best ruime pleintjes. Het bijzondere komt pas als je bedenkt dat de maximale hoogte van het vuurwerk ongeveer halverwege de flat is. Dus als je op de 20e woont(halverwege) heb je continu exploderende mortieren voor je raam...je moet er niet aan denken dat er een zuchtje wind staat!!!

Toen we een beetje gewend waren aan het vuurwerk zijn we richting "people's square"gefietst, in de hoop een happening van het niveau ""time-square" op 31 december aan te treffen, maar tot onze verbazing en spijt: niks, nada, niets! Veel mensen, maar geen festijn. Wat een deceptie! Gelukkig vonden we bij toeval een snookercentrum waar we, nadat we eerst weer een potje zijn uitgelachen door het personeel, lekker een uurtje hebben kunnen poolen om de teleurstelling te boven te komen.
Leuk hierbij om te vertellen is wel dat de meisjes die er werken netjes de tafel opzetten, de gekleurde ballen voor je terugleggen en de extensions aangeven en weer aanpakken! (daar kunnen ze bij ons in Rotterdam nog wel een voorbeeld aan nemen hè mannen ;-) )

Het was inmiddels half 11 en we kregen ook wel een beetje trek, dus zijn we maar richting xintiandi vertrokken. We hadden toch nog wel goede hoop dat het om 12 uur los zou barsten, we hadden inmiddels begrepen dat de traditie veelal was om thuis met familie voor de tv te zitten, een beetje zoals het vroeger in Nederland ook was.
In Xintiandi aangekomen was het ook verdacht rustig. We hebben snel wat gegeten en om vijf voor 12 zijn we maar buiten gaan wachten tot de hemel uit elkaar zou klappen!........ Helaas, er was wel een toename van het vuurwerk maar niet in de mate die ik me had voorgesteld en waar ik op had gehoopt (er was wel veel vuurwerk en een stuk mooier dan onze standaarde maar toch). Uit eindelijk hebben we ons eigen ingeslagen voorwerk maar afgestoken, wat wel een lekker gevoel gaf (als een kind zo blij natuurlijk).

Na ongeveer een half uur zijn we maar een van de kroegen ingedoken waar live muziek was. Een kleine kroeg met erg veel heel kansloze types: 2 straalbezopen Amerikaanse backpakkers, die aan hun baarden te zien, al een half jaar onderweg waren. Een paar foute westerse zakenlui, eenzaam en met een chinees vrouwtje (verdacht). Een aantal heel erg dronken en ontremde chinezen met te veel vrouwen om zich heen en 1 grote Oost-Europese kerel, die bij de zangeres van de band ( de eerste mooie Chinese vrouw die ik tot nu toe heb gezien) van de band leek te horen.
We hebben hier een goede discussie gehad, hard gelachen om wat we zagen, een paar pilsjes genuttigd en, het kan ook eigenlijk niet anders, het licht aangedaan voordat we huiswaarts keerden ;-).
Kortom ondanks de teleurstelling hebben we toch nog best een leuke avond gehad!