Yu-garden en de "big city"

Nihao,

Ik weet nu ook wat een jetlag is! Gisteren helemaal kapot gegaan, ik kon om 20:00 niet meer op mijn benen staan.
Ben uiteindelijk maar lekker vroeg naar bed gegaan.
Nu moet ik ook wel zeggen dat ik ook wel erg veel gelopen heb, misschien werkt dat ook wel mee:

We zijn na een hele leerzame ochtend op de afdeling ( veel uitleg gekregen over de cultuur en de manier waarop het chinese geneeskundige systeem aan het ontwikkelen is)
lekker weer de stad verkend. Dit keer zijn we naar het wel bekende YU-garden/bazaar, een bekende attractie voor toeristengeweest. Ook heel veel chineze toeristen komen hierheen. Het is eigenlijk een grote verzameling winkeltjes met souvenirs: parels,chopsticks,jade christal, messen, eten, nem maar op. Dit is ook de plek waar je zo gigantisch kan en moet afdingen, 80-90% "korting" is heel normaal. Je weet ook zeker dat het meeste troep is. Ik heb daar dan ook niets gekocht. Wel grappig was dat naast de bijzondere gebouwen en winkeltjes Ondergetekende en Gidoen ook een soort attractie waren. Heel grappig was dat een chinese jongen van ongeveer mijn lengte niet wist wat hij zag: iemand langer dan ik!?!?! waarop zijn vrienden mij kwamen vragen om een foto met hem samen.(die zal ik ook wel op online zetten)

Toen we de YU-garden zat waren zijn we maar een stuk gaan wandelen, op zoek naar de metro. Die hebben we alleen niet gevonden,.. zal wel omdat die ondergronds ligt!?. In onze zoektocht zijn we een stuk naar het noorden gelopen en kwamen weer een heel andere stijl stad tegen kwamen. Wat oudere gebouwen lousje uithangboorden voor hotels(denk ik) en iets wat op chinese raamprostituees leek (of misschien gewoon chineze vrouwen met HELE SLECHTE kledingsmaak). Ik denk dat de combinatie wel pleit voor de chinese wallen. Nog een stuk verder zijn we een mobile telefoonzaak ingelopen,... de meisjes achter de toonbank wisten weer niet wat ze zagen. Ze stonden letterlijk te springen en te giegelen. Ik blijf het erg bijzonder vinden om zo "vreemd" gevonden te worden.
We zijn toen weer helemaal(ik denk een kilometer of 10) terug naar ons huisje.

Halverwege de weg terug hebben we "HET CENTRUM" gevonden (bij toeval), gek eigenlijk want dat is GROOT, niet normaal meer. Ik vind het bijna knap dat we daar van de week steeds omheen hebben gekunt zonder het te zien.
Je kan het een beetje vergelijken met Rotterdam lijnbaan maar dan: 6x zo breed, de gebouwen 6x zo hoog, 10x zoveel mensen, maar verbazingwekkend ook 10x zo schoon.
Het is daar helemaal westers alle merken zijn vertegenwoordigd en echt.

Nu ik het er toch over heb, we zijn eerder die middag over de bund gelopen en zagen een wat exclusief ogend pand met een etalage van het merk Zegna (vindt gideon mooi) dus wij dachten ff snel kijken.
We kwamen bij de ingang, staat daar een beveiligingskerel die zo uit de film komt. Hij wuift vriendelijk dat we maar naar binnen moesten komen, dus dat doen we dan maar. Komen we daar toch in een winkelcentrum, zo lux heb ik het nog nooit gezien op de ballustrade violisten, overal marmer, gucci is niet goed genoeg om daar een winkel te mogen hebben. Ik deed maar net alsof ik het mooi vond en dat het bijna de normaalste zaak van de wereld was, en heb dan ook maar geen foto's genomen :(. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me niet echt op mijn gemak voelde. Tevens hoop ik ook eerlijk nooit zo (financieel)rijk te worden dat ik daar regelmatig zou willen shoppen!

Goed om verder te gaan,na het centrum kwamen we op Peoples-square: heel mooi, vervolgens al twijfelend over een taxie, i.v.m. de pijn in de voeten en benen, verder naar: Tomorrow-square, en naar het zuidoosten oftwel naar huis.
Eenmaal thuis ben ik volledig ingestort en om half 9 lag ik te snurken.

De nachtrust heeft niet heel lang geduurd. Omdat ik vergeten was mijn computer met mobiel internet af te sluiten dacht Marleen vanmorgen dat ik online was(maar ook wakker).. Toen dus wel... heel fijn wel om haar stem te horen(echt waar schat je mag me altijd wakker bellen). Het was ook wel goed omdat ik zo op tijd wakker was om mijn eerste hardloopsessie te starten.
Na een voortvarende start hadden mijn longen toch wel last van de kou(of is het de smog??) en was het maar een korte sessie. misschien morgen wat langer.

Het ziekenhuis-werk is ook zeker interessant. Met name de gigantische verschillen in organisatorische sfeer. De manier waarop en met wie er gecommuniceerd wordt. Een goed voorbeeld is dat de familie vaak alle laboratorium uitslagen, foto's en andere medische gegevens bewaren. Als er bloed getest moet worden tapt de zuster het af, geeft een briefje mee, waarna er (volgens mij) eerst betaald moet worden en daarna mag de familie ermee naar het lab en neemt de uitslag weer mee naar de dokter. echt heel erg bijzonder.
Nu moet ik wel zeggen dat dit alleen maar is als je niet "echt" bent opgenomen maar op de "observatieafdeling" ligt. Dit is de afdeling waar je ligt als er geen plek is (of eigenlijk als je niet zo ziek bent dat ze verwachten dat je lang blijft of een erg dure behandeling nodig hebt). De afdelingen worden een gemiddeld tarief per patient uitbetaald, dus ongeacht de behandeling of ziekte. Dit is dan ook de reden dat de artsen de gemiddelde opnameduur zo laag mogelijk willen houden door selectief patienten op te nemen. Nu is een kanttekening wel dat als je echt bijna doodgaat of mensen(doktoren/politici)kentje wel behandeling krijgt, in ieder geval totdat je weer uit direct levensgevaar bent..

Kortom het is een heel bijzonder systeem waar nog heel veel "moet" en gaat veranderen, net als in de hele gemeenschap hier. De jongere generatie is steeds kritischer en openminded!

Zo dat was weer een uurtje typen en van me afschrijven, ik wil nog wel even kwijt dat ik vanavond ongelooflijk(schrijf je dit zo??) goed gegeten heb in een van de meest chique tenten van shanghai, voor let wel: 15 euro de man (whahahahaha), en het was iedere cent (yuan) waard! ;)

Ik zal snel nog wat foto's plaatsen om dit verhaal te illustreren.

groeten uit shanghai


Mark: ze lijden hiel dus in het midden ;)