veilig aangekomen

Gelukkig, we zijn er!

Gisteren hebben we een hele relaxte vlucht gehad, geen vertraging eerder veel rugwind gehad, we waren bijna een uur te vroeg! vervolgens geen enkel probleem bij de bagagecheck, behalve dan dat gideon zijn tas moest legen. Dit was omdat de drugshond een appel rook (tja en appels mag je niet invoeren). Het gaat daar echt heel leuk, zoals bij ons alles door een scanner gaat, loot er hier in shanghai een bewaker met een hond langs de bagage band. zodra de hond begint te krabbelen aan een tas werdt die van de band gelift en moet de eigenaar hem openen maken! Slimme smokkelaars halen dan ook snel, voordat de hond erbij is geweest de koffer van de band en ontlopen zo de douane!( althans zo lijkt het een beetje).

We zijn netjes opgehaald door een van de resident dokters (assistent in opleiding), en met de grote luxe Buick Bus van het ziekenhuis door het drukke chinese verkeer naar het centrum van de stad waar ons huis voor de komende weken staat. Even uitwijdend over het verkeer... MIJN GOD!, Ik dacht dat Turkye ongeorganiseerd chaotisch en levensgevaarlijk was... Ik ben niet gauw bang maar heb wel een paar keer gedacht dat ik het niet zou overleven. van links naar rechts inhalen toeteren invoegen als het net niet kan, voordringen (voorrang kennen ze, niet diegene die het hardst toetert en het stoerst door durft, mag
voor!)..

Onze kamers zijn eigenlijk gewoon hotelkamers. airco, tv, de was wordt netjes gedaan, bedje opgemaakt, eigenlijk helemaal zoals ik het graag zie.. ;-)
Het is een speciale afdeling voor buitenlandse studenten.

Na een kort dutje zijn we 'savonds maar eens door de stad gaan wandelen.
Wat een indrukwekkende stad! je kan bijna zeggen dat "het pitoreske kleine warme Rotterdam" helemaal niet zo gek klinkt.
het is echt gigantisch, alles is groot, hoog, veel en vooral ook goedkoop.
We hebben heerlijk gegeten, koffie gedronken gereisd met de taxi en een lekkere borrel genuttigd voor totaal 20E (2 man)

Vanmorgen om een uur of 7 opgestaan, ik iig want gideon heeft zich verslapen, om om 8 uur bij de ochtendoverdracht te zijn. Het aanwezig zijn was ehhm nou ja erg interessant, maar vakinhoudelijk niet heel erg leerzaam. wel is duidelijk dat de hierarchie hier belangrijk is: de assistenten zitten in de hoek, de chef de kliniek alleen aan de grote ronde tafel, en een of ander veteraan tegen een blinde muur zit te slapen.
De chef, dr. Lu zordt dat we kleren krijgen, en legt ons uit wat de bedoeling is. we moesten onze stethoscoop enzo maar gaan halen en dan krijgen we jassen en moeten we beginnen op de EICU (emergency intensive care unit).... had ik nu maar wel mijn sthetescoop meegenomen... nou ja die gaan we dan straks maar kopen( 30 renmin, 3 euro).

Gelukkig zijn we op de afdeling gekoppeld aan dr. Li (leon) die wel erg goed engels spreekt en het leuk vind om ons vanalles te laten zien en mee te nemen dus dat komt helemaal goed.
Verder hebben we geloof ik iedere middag vrij en ik denk dus dat het nu tijd wordt om maar een fiets te gaan kopen en te zorgen dat er binnenkort een paar mooie foto's geplaatst kunnen worden!

Ik zal trouwens proberen de volgende verhalen wat korter te houden.

tot horens
(volgende groeten zal ik in het chinees doen, en joost zodra ik een pot pindakaas kan bestellen zal ik je dat laten weten)