Orthopedie en Huangshan

Orthopedie en Huangshan(yellow mountains)

Het is weer een lang verhaal, dus Wout…. De samenvatting aan het begin:

Weekje ortho: 16 ok’s veel gezien niks meegedaan. Zie veel verbeterpunten. Eten met Leon en zusters was erg lekker. Weekend naar yellow mountains geweest 12 dag mooi weer andere veel mist. Hele mooie omgeving. 40 kilometer gelopen door de bergen(alles trappen) vliegtuig terug moeten nemen want trein zat vol. Vermaak me prima maar wil wel weer naar huis, laksheid van het volk begint me te irriteren.
Voor de rest staat hieronder de volledige tekst ;-).

Het eten met Leon, en de zusters was erg lekker. Typisch Chinese “hot-pot”. Het is wel duidelijk dat ze van lekker en vooral veel eten houden, ze bleven maar bestellen. Heerlijk dat was het wel.
Naderhand hebben we onze eerste kadootjes maar gegeven, een boek over van Gogh aan Leon en 2x lekker badschuim voor de dames. Het leek er op alsof dat wel in goede aarde viel.

De rekening was voor hen (nog geen 30 Euro voor 5 man) daar konden en hadden we ook wel op ingespeeld. Maar wij dachten dan op zijn minst hen mee te nemen voor een kop koffie na afloop, met het idee ook een deel van de kosten te dragen.
Helaas kregen wij het niet voor elkaar om de koffie te halen en dus ook niet om maar 1 cent te betalen aan de avond. Leon zag wel dat wij dat graag wilden, maar de dames wilden het per se niet hebben.
Ergens is de hoofdzuster nog een beetje van 2 lichtingen in de cultuur. Wij waren de gasten en dus mogen wij niks betalen, ook al nodigden wij hen uit voor een kop koffie!

De volgende dag begonnen we weer vroeg op de orthopedie. Tijdens de overdracht werden we uit de zaal geplukt en rondgeleid op de OK door een van de orthopeden uit het “spine-team” de meeste orthopeden spreken een aardig woordje engels en zijn meer dan bereid om een heleboel uit te leggen. Ze doen niet veel anders dan de meeste westerse landen. Ze volgen ook de ortopedische bijbel van AO (een Zwitsers instituut wat de toon zet in de behandeling van de botten)

De hele week zijn we heel goed begeleid en hebben heel veel gezien. Ik heb welgeteld 16 operaties gezien(voor een belangrijk deel dan).

Zelf heb ik niet meegedaan ook al had dat misschien wel goed gekund. Ergens voelde dat niet goed. Ik weet niet of het gebrek aan zorgvuldigheid met persoonlijke hygiëne, de taalbarrière, onzekerheid over de verzekering of gebrek aan zelfvertrouwen (zal wel niet ;-)) was. Hoe dan ook ik heb lekker meegekeken en de juiste vragen op de juiste momenten proberen te stellen. Ook nog wat geleerd en zo mijn mening gevormd over de gang van zaken hier in dit ziekenhuis (misschien wel heel China).
De meeste kritiek heb ik op de algemenere dingen.
Persoonlijke hygiëne: onsteriele handschoenen heb ik niet gezien op de OK. alles wordt met blote handen (en blote voeten in slippers) aangepakt.
Straling hygiene: echt niet iedereen heeft een loodschort om als er doorlicht wordt, of staat op zijn minst achter iemand die er wel een aan heeft. Tevens wordt er niet eens altijd gewaarschuwd als er een plaatje wordt geschoten. Iets wat in Nederland niet voor zal komen.
In en uitlopen op de OK’s: het lijkt soms wel een kermis. Op een gegeven moment stonden er 17 man bij 1 operatie en niemand vond dat vreemd, behalve Gideon en ik.
Al deze dingen zijn bij navraag ook wel bekend bij, iig, de artsen, maar op een of andere manier is men gewoon te eigenwijs om te veranderen.
Ergens ook wel begrijpelijk, het is ook lastig om ineens gewoonten af te leren. Je hoeft in Nederland een dokter ook niet te vragen om iets anders te gaan doen dan hij gewend is. Dat kost ook heel veel tijd en moeite.
Dit zijn allemaal weer voorbeelden van het dagelijks leven in een cultuur met zulke grote verschillen en tegenstellingen. Een cultuur die gewoon zo snel verandert dat de mensen het niet kunnen bijbenen. Ik begin het steeds meer te begrijpen maar begin me aan de andere kant ook steeds meer te verbazen.

Al met al een heerlijke week operaties kijken. Ondanks de kritiek heb ik ook best een hoop geleerd. Ze kunnen echt wel wat, begrijp me niet verkeerd!)

Donderdag middag hebben Gideon en ik bedacht wat we van het weekend gingen doen. We hebben besloten de vrijdag vrij te nemen en die avond al te vertrekken naar Huangshan, de Yellow mountains. We nemen de nachttrein (softsleeper) en komen om half 9 aan in het stadje Huangshan. In de trein kregen we al een aanbod voor vervoer naar het dorpje onder aan het te bezoeken gebied. Voor 15 yuan hebben we dit maar gelijk aangenomen. Buiten werden we naar een busje geleid waar we eigenlijk niet meer inpasten. Niet omdat het zo vol zat maar we waren gewoon echt te groot voor dat busje ;-)
De bestuurder zag dat ook in en maakte snel een deal met een ander busje waar we dan wel met mee konden. We kregen de plaatsen voorin achter de bestuurder waar we tenminste onze benen kwijt konden. Vervolgens werd de rest van het busje afgeladen met chinezen en we konden gaan.

Het was een rit van ongeveer een uur denk ik. Tijdens de rit werd er zenuwachtig heen en weer gelopen door “de reisleidster” althans verdekt staan achter een stoel en weer ff rustig zitten in het middenpad. We dachten al omdat er misschien wel teveel mensen in de bus zaten en zij er eigenlijk niet meer bij mocht. Maar goed alle regels worden hier verbogen.
De chauffeur reed alsof hij een bevallende vrouw achterin had, maar inmiddels deed me dat niet veel meer, behalve dan een sporadische: “poe, hé dat scheelde weer niet veel hè,..” Halverwege kwam er een politiewagen langs, de reisleidster keek verschrikt en vloekte wat(denk ik) in het chinees, ging angstvallig achter een stoel staan en de chauf zette het busje langs de kant. Een agent kwam naar het busje toe en de chauf liep hem tegemoet. Gelukkig konden we na een half uur ouwehoeren(ik denk onderhandelen) weer verder en kwamen even later aan onder aan de berg.
Wij werden als enigen samen met een Frans koppel uit het busje gezet en werden een restaurant ingeleid. Het leek wat raar want tjsa waar gingen die chinezen dan heen? Heel simpel, die chinezen gingen achteraf precies heen waar wij ook heen gingen, maar dan wel een taxirit lichter.

Onderling hebben die lui gewoon afgesproken om westerlingen naar hun hotels te lokken voor extra inkomen. Een hele slechte manier van omgaan met gasten maar goed zo leer je ook weer kritisch te blijven op je omgeving en niet overal zomaar mee in te stemmen.

Ondanks alles zijn we netjes aangekomen bij de ingang, niks hotel, niks eten gewoon naar boven met die hap.
We delen de kosten met de fransen en lopen de hele dag trap op trap af door een geweldig mooi bergachtig gebied. Wederom is dit een “world heritige” en mega toeristen oord voor veelal chinezen.

Alle paden zijn aangelegd en overal zijn trappetjes. Het lijkt wel alsof die chinezen sinds het bouwen van “de muur” er geen genoeg meer van kunnen krijgen. Onderweg staan hotels en hostels waar we proberen voor een redelijke prijs een kamer te vergaren. Helaas vragen de eerste 4 hotels belachelijke prijzen voor hoogseizoen (wat het gewoon niet is) en voor 2 sterren teveel. 128 euro voor een 3 sterren hotel voor 1 nacht is zelfs in Nederland belachelijk! Zelfs voor een stapelbed in een kamer voor 12 man, zonder raam en met een “houten pallet met hoes” als matras, durven ze serieus 20 euro de man te vragen. Ik vertik dat en we lopen lekker verder in de hoop dat we verderop vast wel iets beters kunnen vinden.

Na ongeveer 15 kilometer lopen door een echt adembenemend mooie omgeving (trap op trap af he!), komen we bij een hotel aan waar we voor 600 yuan een standaard kamer kunnen krijgen. Eerst lieten ze een kamer zien mat 2 bedden maar ene uitzicht op een blinde muur. We waren eigenlijk allang blij maar proberen toch nog wat ontevreden te zijn en slepen er zo een dubbel room uit met uitzicht op de berg voor dezelfde prijs.

Zeer content, vermoeid en zeiknat van het zweet bemannen we onze kamer. We doen een snelle douche en lopen toch nog maar even verder omdat het nog zo licht en helder is. Ik denk dat we nog een kilometer of 6 hebben geklauterd voordat het donker werd en we terug moesten.
Onderweg bij een of andere beroemde steen, moeten we eerst nog 6x op de foto met en groep hysterische Chinese dames.
Eenmaal terug in het hotel eten we wat (ook weer veel te duur voor wat je krijgt), nemen een voetmassage en gaan naar de kamer terug.
De prijs van het eten kan ik me bijna indenken omdat alles door werkers naar boven wordt gesjouwd (1700 meter) ze dragen alles op hun schouders naar boven, het eten, de bagage van de gasten, maar ook al het bouwmateriaal.

Na een nacht heerlijk slapen staan we om half 6 op. Vlak bij op de “red cloud peak” schijn je namelijk erg mooi de zonsopgang te kunnen zien. Ik dacht toen ik de gordijnen opende al dat dit lastig ging worden met de mist(< 50 meter zicht) maar vol goede moed klimmen we 15 min non stop omhoog en wachten samen met ongeveer 50 chinezen op de zon. Helaas zien we alleen maar meer licht maar al het mooie van een zonsopgang gaat aan ons voorbij.

Lichtelijk teleurgesteld dalen we weer af om in het hotel aan het ontbijt te gaan maar dat deed ons ook geen goed.
Vieze flauwe rijstsoep met zure/pittige paprika, pinda's en heel zure komkommer. Hiermee beginnen de chinezen. Vervolgens komt er een soort muffin en een droog broodje. En dat is dan ontbijt. We rekenen 7 euro af en lopen direct door naar het supermarktje, wat net aan het openen is. Daar slaan we muffins, water en chocolade in en gaan terug naar de kamer. We slapen nog even, ontbijten en pakken onze spullen (behalve mijn telefoonlader die ik netjes naast mijn bed laat liggen :-() en gaan aan de wandel.
Het is een stuk kouder dan de dag ervoor en het uitzicht is bijna nul. Ondanks dat is de tocht nog steeds indrukwekkend en genieten we vol van alles om ons heen.
We leggen weer zo’n 20 km af, stijgend en dalend. En besluiten die dag nog terug te gaan naar Shanghai.

Ruim op tijd komen we aan in het stadje na een vergelijkbare rit als de heenweg. (Ik weet ook waar de grote ruimte voor ons voor was,…. Daar zit dus de motor…)
Helaas is de trein helemaal volgeboekt en besluiten we maar het vliegtuig te nemen. Voor 63 euro en een uur vliegen zijn we weer veilig thuis.

Vandaag, zondag hebben we heerlijk rust gehouden wat aan onze presentatie gewerkt, aan het verslag en ik heb de bovenstaande 4 a4-tjes getikt. Best een nuttig dagje.

Ik hoop dat iedereen het in Nederland een beetje zijn of haar zin heeft!


@ Huisgenoten, staat de ML 446 er nog??
@smeerlappen, toch weer 1 puntje, volgende week de volle mep!
@ria hoe is het met mijn 3e wurm van jullie kant?
@lieke en anna, vinden jullie het al een beetje spannend worden??
@daan de kaart is onderweg hoor, beloofd is beloofd!
@mieke en en en en??? Vlinders?? Naam en verhaal graag!
@maaike: hoe is je examen gegaan?
@co-genootjes, ik ben jaloers op jullie dokter-zijn-gevoel!!!


De groeten, Frank